วันที่ 11 เม.ย. 65 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า สำหรับเรื่องราวดังกล่าวเราจะนำท่านไปยังภายในสถาบันศึกษาปอเนาะฮายาตุซซอฮาบะห์ ซึ่งตั้งอยู่ ม.2 ต.ปูโยะ อ.สุไหงโก-ลก จ.นราธิวาส ซึ่งเป็นที่ตั้งของฟาร์มชันโรงพรุโต๊ะแดงแห่งเดียวในพื้นที่ อ.สุไหงโก-ลก เริ่มแรกเราจะขอแนะนำท่านให้รู้จักกับชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋ว ภาษามาลายูเรียกว่า กือลูโล๊ะ ที่เป็นแมลงตัวเล็กๆคล้ายผึ้งหลวง ที่ไม่มีเหล็กใน อาหารสุดโปรดจะเป็นเกสรดอกไม้ทุกชนิด ทำให้น้ำผึ้งที่ได้จากชันโรงจึงมีการผสมผสานจากดอกไม้นานาพันธุ์รวมไปถึงน้ำหวานจากพืชสมุนไพร ทำให้น้ำผึ้งที่ได้จากชันโรงจะมีคุณภาพสูงมีกลิ่นหอมรสชาดอร่อยหวานอมเปรี้ยว ที่ผ่านกระบวนการปรุงแต่งรสชาดจากตามธรรมชาติ และน้ำผึ้งชันโรงเป็นที่ยอมรับว่ามีคุณค่าทางอาหารและสรรพคุณทางยา ในการยับยั้งและบรรเทาอาการโรคภัยไข้เจ็บต่างๆได้อีกด้วย

ก้าวแรกที่ได้เดินเข้าไปในสถาบันปอเนาะแห่งนี้ เราจะพบกับตอไม้นาๆชนิดที่ด้านบนของตอไม้จะเป็นถาดไม้ทรงสี่เหลี่ยมและมีกระเบื้องหลังคาปิดทับด้านบนไว้อีกชั้นหนึ่ง วางเรียงรายบริเวณร่มโคนของต้นไม้ใหญ่ ที่บรรยากาศเต็มไปด้วยความเขียวขจีที่ร่มรื่น และที่บริเวณตอไม้ต่างๆจะมีลักษณะเหมือนกับมีช่องหรือรูเล็กๆ ที่มีตัวชันโรงหรือผึ้งจิ๋ว จำนวนหนึ่งบินหรือตอมอยู่ที่บริเวณดังกล่าว เมื่อสอบถามจึงทราบว่า เป็นรังหรือบ้านของตัวชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋ว อาศัยอยู่

จากการสอบถาม นายบุนยามิน มีเต๊ะ ทราบว่า ฟาร์มชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋ว แห่งนี้ มีเจ้าของร่วมหุ้นด้วยกัน 3 คน คือ นายซาฟีอีย์ มีเต๊ะ ซึ่งเป็นเจ้าของสถาบันปอเนาะฯ นายบุนยามิน มีเต๊ะ บุตรชายและน.ส.นูรีหัน เราะแลบา ซึ่งเป็นลูกสะใภ้ ที่ได้ริเริ่มทำฟาร์มชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋ว มาเป็นเวลานานกว่า 5 ปี เริ่มแรกเดิมทีพบว่า น้ำหวานหรือน้ำผึ้งจากชันโรงมีราคาแพง และแถวบริเวณบ้านที่พักอาศัยอยู่รอบด้านเป็นพื้นที่ติดต่อกับแนวเขตใกล้เคียงของป่าพรุโต๊ะแดง ซึ่งจะพบเห็นชันโรงหรือผึ้งจิ๋วบินหาอาหาร เมื่อเป็นเช่นนี้ถือว่าธรรมชาติเอื้ออำนวย จึงได้ปรึกษาหารือกันและได้ร่วมหุ้นลงทุนเงินก้อนหนึ่ง เพื่อสร้างเป็นฟาร์มชันโรงขึ้น ด้วยการศึกษาสายพันธุ์ของชันโรงว่ามีสายพันธุ์อะไรบ้าง ต่อมาจึงได้ตระเวนซื้อหาชันโรงจากชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในบริเวณ ต.ปูโยะ ที่ชันโรงได้พากันมาทำรังที่ต้นไม้ของชาวบ้าน ซึ่งในจุดนี้ถือว่าทำให้ชาวบ้านมีรายได้ด้วย ในราคาท่อนหรือตอละ ประมาณ 200 บาทขึ้นไป ขึ้นอยู่กับชันโรงว่าไปทำรังที่ต้นไม้หรือท่อนไม้หรือตอไม้เนื้อแข็งหรือเนื้ออ่อน ถ้าไม้เนื้อแข็งจะมีราคาที่รับซื้อแพงกว่า

จากนั้นเมื่อได้ชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋วที่รับซื้อจากชาวบ้านแล้ว ก็จะแยกเป็นสายพันธุ์ต่างๆ นำไปเรียงไว้ใต้ร่มไม้ใหญ่ภายในบริเวณสถาบันปอเนาะ ซึ่งสายพันธุ์ที่เลี้ยงไว้ในขณะนี้ที่บริเวณฟาร์ม เป็นสายพันธุ์อิตาม่า โตราซิก้า และอาพิคาลิส โดยเฉพาะสายพันธุ์อิตาม่า จะให้น้ำหวานหรือน้ำผึ้งที่มากกว่าสายพันธุ์อื่นๆ ซึ่งปัจจุบันที่ฟาร์มชันโรงพรุโต๊ะแดง มีการเลี้ยงชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋ว มากกว่า 100 รัง หรือ 100 ถาด สามารถเก็บเกี่ยวเป็นรายได้พิเศษต่อเดือน อีกประมาณคนละ 6,000 บาท ซึ่งปัจจุบันได้ขยายกิจการไปเลี้ยงชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋ว ในพื้นที่ อ.สายบุรี จ.ปัตตานี

ประเด็นสำคัญการเก็บเกี่ยวผลผลิตจากชันโรง หรือ ผึ้งจิ๋ว หัวใจสำคัญคือในช่วงการเปิดถาดหรือรังในการเก็บน้ำหวาน หรือ น้ำผึ้ง เราต้องเก็บน้ำหวานในถ้วยที่ชันโรงสร้างไว้ในถาด หรือ ในแต่ละรัง ให้หมดหรือเกลี้ยงสนิท มิเช่นนั้นหากน้ำหวานหรือน้ำผึ้งตกค้าง ชันโรงหรือผึ้งจิ๋ว จะไม่นำน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ที่ไปตระเวนดูดจากดอกไม้ชนิดต่างๆ มาวางใส่ไว้ในถ้วย แต่ชันโรงจะสร้างถ้วยขึ้นมาใหม่ ซึ่งถือว่าเสียรายได้และโอกาสที่เราต้องรอชันโรง หรือผึ้งจิ๋ว สร้างถ้วยขึ้นมาใหม่ แทนที่จะเก็บเกี่ยวผลผลิตได้อย่างต่อเนื่อง