เมื่อวันที่ 18 มี.ค. ผู้สื่อข่าวรายงานได้รับแจ้งจากพลเมืองดีผู้ใจบุญชาวบ้านหนองโน ต.น้ำคำ อ.เมือง จ.ศรีสะเกษ ว่า มีหญิงชราพิการหลังค่อมป่วยเป็นโรคเรื้อรังอาศัยอยู่เพียงคนเดียวอย่างน่าเวทนา  จึงได้เดินทางไปตรวจสอบตามที่ได้รับแจ้ง เมื่อไปถึงพบ นางโกสม กึ่งวงษ์ อายุ 63 ปี อยู่บ้านเลขที่ 114  บ้านหนองโน หมู่ที่ 3 ต.น้ำคำ อ.เมือง จ.ศรีสะเกษ อาศัยอยู่ในกระท่อมมุงหญ้าคา สภาพทรุดโทรม รกรุงรัง หลังคารั่วผุพัง มีผ้าไวนิลที่เป็นแผ่นป้ายโฆษณามามุงหลังคาและทำเป็นแผ่นผาเพื่อกันแดดฝน  โดยนางโกสม หรือยายโกสม ได้อาศัยอยู่พียงลำพังมานานหลายสิบปีแล้ว  ภายในบ้านมีลักษณะไม่ต่างจากเล้าไก่ อาหารที่อยู่ในจานมีแมลงวันตอมอยู่ ยายโกสมได้เอาน้ำปลามาผสมในอาหารและกินประทังชีวิตเป็นภาพที่น่าเวทนาต่อผู้ที่พบเห็นเป็นอย่างมาก
 

ยายโกสม เล่าความเป็นมาเกี่ยวกับชีวิตตนเองด้วยแววตาและใบหน้าที่เศร้าสร้อยว่า ตนไม่มีสามีและลูกหลานคอยดูแล มีอาการเจ็บป่วยด้วยโรคผิวหนังและพิการหลังค่อมมานานหลายสิบปีแล้ว ไม่สามารถเดินไปไหนมาไหนได้ไกล ฐานะยากจนมาก ไม่มีอาชีพ ไม่มีทรัพย์สิน ไม่มีเงินทอง และไม่มีที่ดินเป็นของตนเอง   มีรายได้เพียงเบี้ยผู้สูงอายุและเบี้ยยังชีพคนพิการจากเทศบาล ต.น้ำคำ เท่านั้น  ตนเดินไปไหนมาไหนไม่สะดวกทำให้ไม่สามารถที่จะทำงานอะไรเลี้ยงตนเองได้  ที่ดินที่ตนได้อาศัยปลูกกระท่อมอยู่ในปัจจุบันนี้ ได้ขออาศัยเพื่อนบ้านซึ่งมีจิตใจที่เมตตามาก ได้เมตตาให้ตนมาปลูกกระต๊อบอาศัยอยู่ แต่ว่าไม่มีห้องน้ำ ไม่มีไฟฟ้าใช้ โดยเฉพาะเวลาที่มีฝนตกหนักลมแรง กระท่อมที่ตนอยู่จะถูกฝนสาดเปียกปอนทั้งตัวทุกครั้ง ตนต้องนั่งขดตัวสั่นอยู่ในมุ้งเพียงลำพังตัวคนเดียว  ตนไม่มีแรงที่จะซ่อมแซมกระท่อมด้วยตนเอง และไม่รู้ว่าจะเอาเงินที่ไหนมาซ่อมกระท่อมด้วย บางวันก็มีเพื่อนบ้านนำเอาข้าวและน้ำมาให้กิน บางวันต้องอดมื้อกินมื้อ กินข้าวกับน้ำปลาร้า น้ำปลา และดื่มกินน้ำประปาประทังชีวิต เพื่อต่อลมหายใจทนต่อสู้ชีวิตต่อไป