รายการ  เรื่องเล่าเช้านี้  รายงานว่า ผู้ป่วยมะเร็งคนดังกล่าว เผยว่า เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา ตนได้ไปทำงานในบริเวณที่มีการก่อสร้างบวกกับตอนนั้นมีฝุ่น PM 2.5 และไม่ได้ใส่หน้ากากอนามัย พอกลับบ้านมีอาการไอเป็นเลือดจึงไปหาหมอที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งย่านโชคชัย 4 โดยใช้สิทธิ์ประกันสังคม ซึ่งหมอก็รักษาจ่ายยาตามอาการแต่ก็ไม่หาย โดยตนไอเป็นเลือดอยู่ประมาณ 1 สัปดาห์ หลังจากนั้นก็ไอแบบแห้งๆอย่างรุนแรงเรื่อยมา และเป็นไข้ หายใจเหนื่อยหอบ

 

ตนจึงไปรักษาที่คลินิกศูนย์แพทย์แห่งหนึ่งโดยหมอได้ทำการเอ็กซเรย์ปอดและพบว่ามีฝ้าในปอด ทำการรักษา 1 เดือนจนฝ้าในปอดหาย แต่อาการไอยังไม่ดีขึ้น หมอวินิจฉัยว่าอาจจะมีก้อนเนื้อตรงกลางหน้าอกจึงทำใบส่งตัวกลับไปทำซีทีสแกนที่โรงพยาบาลที่ใช้สิทธิ์ประกันสังคม เพื่อที่ตนจะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเอง

 

ตนจึงนำใบส่งตัวกลับมาที่โรงพยาบาลแรก แต่หมอไม่สนใจใบส่งตัวและให้ตนเอกซเรย์ปอดอีกครั้งพบว่าไม่มีฝ้าในปอดแล้ว แต่มีก้อนสีขาวตรงกลางหน้าอก และแจ้งว่า ไม่ใช่เนื้องอกแต่เป็นเส้นเลือดใหญ่ และตนหายดีแล้วให้กลับบ้านได้  ซึ่งขณะนั้นอาการไอของตนก็ยังรุนแรงอยู่

 

ปลายเดือนมีนาคม ตนจึงกลับไปที่คลินิกศูนย์แพทย์อีกครั้งเพื่อทำซีทีสแกนโดยจ่ายค่าใช้จ่ายเองที่ยืมมาจากเจ้านาย จนพบว่ามีก้อนเนื้อจริงๆแต่ไม่ทราบว่าเป็นก้อนเนื้อดีหรือร้าย ตนจึงทำเรื่องย้ายประกันสังคมไปที่โรงพยาบาลอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงพยาบาลที่สามที่ตนเข้ารับการรักษา แต่กลับใช้เวลานานมากกว่าจะได้เจาะชิ้นเนื้อไปตรวจ เมื่อโทรถามหลายครั้งก็ได้รับคำตอบว่าเครื่องมีปัญหา

 

จนกระทั่งสุดท้ายได้ตรวจชิ้นเนื้อและพบว่าเป็นเนื้อร้ายแต่ก็ยังไม่ทราบว่าเป็นมะเร็งชนิดใด ซึ่งโรงพยาบาลแห่งนี้เครื่องมือแพทย์ไม่เพียงพอ จึงส่งตัวมารักษาต่อที่โรงพยาบาลแห่งที่ 4 จนล่าสุดต้นเดือนมิถุนายน เพิ่งทราบว่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองแต่ก็ยังไม่ทราบว่าเป็นระยะที่เท่าไหร่ต้องรอตรวจอีกครั้ง

 

 

พอตนทราบว่าตัวเองเป็นมะเร็ง ตนก็ไม่ได้รู้สึกช็อกแต่อย่างใดเพราะเตรียมใจไว้แล้วตั้งแต่ตรวจพบก้อนเนื้องอก รู้ตัวว่าเป็นมะเร็งแน่นอน เพราะน้ำหนักลด มีอาการไอรุนแรง หายใจลำบาก ซึ่งตนข้องใจว่าทำไมโรงพยาบาลแรกถึงไม่สนใจใบส่งตัวหากหมอทำซีทีสแกนตั้งแต่แรก

 

วันนี้ตนก็คงทำคีโมไปแล้ว ไม่ต้องรอมาจนนานกว่า 6 เดือน ทั้งนี้ตนไม่ได้อยากเรียกร้องค่าเสียหาย แต่อยากให้หมอฟังเสียงของคนไข้บ้าง ไม่เช่นนั้นจะทำให้คนไข้เสียโอกาสในการรักษา ซึ่งขณะนี้ตนยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เพราะกลัวว่าจะทำใจไม่ได้