วันที่ 1 มี.ค.67 ผู้สื่อข่าวได้รับเรื่องร้องเรียนที่น่าสนใจจาก นาย ภ. (นามสมมุติ) อายุ 43 ปี อาชีพนักร้องคาเฟ่แห่งหนึ่ง ในพื้นที่อำเภอปากเกร็ด จ.นนทบุรี ว่า เมื่อวันอังคารที่ 27 ก.พ.ที่ผ่านมา ทางโรงเรียนของหลานชายวัย 5 ขวบได้ทวงเงินค่าเทอมที่ค้างชำระ และให้จ่ายค่าเทอมในวันนั้นทันที แต่เนื่องจากตนเองเงินเดือนยังไม่ออก จึงตัดสินใจนำโทรทัศน์แบบสมาร์ททีวี ขนาด 40 นิ้ว ใส่รถยนต์เพื่อนำไปจำนำหาเงินมาจ่ายค่าเทอมหลานเพียง 1 พันบาท หลังจากที่เพิ่งไถ่ถอนออกมาได้เพียง 15 วันเท่านั้น ปรากฎว่าเมื่อตนนำทีวีกลับไปจำนำที่โรงรับจำนำของเอกชนที่เดิม กลับถูกโรงรับจำนำปฎิเสธโดยอ้างว่าต้องมีกล่องใส่ทีวีมาด้วย ตนจึงได้พยายามบอกไปว่า ตนเพิ่งถ่ายออกไปเพียง 15 วันเอง ซึ่งมาจำนำครั้งก่อนโดยไม่มีกล่องทีวีมาเช่นกัน แต่ทำไมทางโรงรับจำนำถึงรับได้ในตอนนั้น ทางโรงรับจำนำจึงบอกกับตนว่าเพิ่งเปลี่ยนกฎใหม่ได้ไม่กี่วัน ตนจึงพยายามขอความเห็นใจว่าโทรทัศน์ตนซื้อมาในราคา 1.5 หมื่นบาท ขอจำนำเพียง 1 พันบาทเพื่อนำเงินไปจ่ายค่าเทอมให้กับหลาน ซึ่งปกติโทรทัศน์ราคา 1.5 หมื่นบาทตนคงไม่ยอมขาดทุนขายในราคา 1 พันบาทแน่นอน แต่โรงจำนำแห่งนี้ก็ไม่ยอมให้ตนจำนำทีวี

นาย ภ. เปิดเผยอีกว่า หลังโรงจำนำเอกชนรายแรกไม่รับจำนำแล้ว ตนจึงตัดสินใจนำทีวีไปจำนำต่อที่โรงรับจำนำของรัฐในพื้นที่ปากเกร็ด ก็ถูกปฎิเสธมาอีกโดยอ้างว่าราคาทีวีในช่วงนี้ราคาตก จึงไม่รับจำนำแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตนเคยนำมาจำนำได้ในราคา 1.5 พันบาท จนสุดท้ายตนก็ขับรถตระเวนไปตามโรงรับจำนำทั้งเอกชนและรัฐอีก 4 แห่ง รวมเป็น 6 แห่ง ก็ไม่มีที่ไหนรับจำนำทีวีของตนเลย ทำให้ตนรู้สึกข้องใจและสงสัยว่า โรงรับจำนำซึ่งเป็นที่พึ่งสุดท้ายของคนจนในสังคมนี้ ทำไมถึงเลือกที่จะปฎิเสธให้ความช่วยเหลือกับเงินแค่ 1 พันบาท ทั้งๆ ที่โรงรับจำนำก็มีกำไรจากดอกเบี้ยที่รับจำนำ และหากคนที่นำของไปจำนำแล้วไม่มาไถ่ถอน โรงรับจำนำก็นำไปขายต่อได้กำไรอยู่ดี ตนจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมธุรกิจเงินกู้นอกระบบ เงินกู้รายวันถึงได้มีเต็มบ้านเมืองไปหมด เพราะกู้ง่าย ไม่ยุ่งยากอะไร ไม่ต้องมีเหตุข้ออ้าง 108 อะไร สุดท้ายตนก็แบกทีวีกลับมาบ้านเช่า เสียทั้งเวลาและค่าน้ำมันโดยไม่ได้อะไร ตนจึงเลือกแก้ปัญหาด้วยการไปกู้ยืมเงินนอกระบบมาจ่ายค่าเทอมให้กับหลานชายไปก่อน โดยเสียดอกเบี้ยพันละห้าสิบบาท